Mövzusunda ən çox maraqlanılan

Hənəfi məzhəbi, şəxsi malı olan hər kəsi başlı başına bir mükəlləf sayarlar və belə olan biri, istər qadın olsun istər kişi olsun qurban kəsməlidir deyərlər. Digər məzhəblər isə, hər bir fərdin nə qədər pulu olursa olsun bir evə bir qurban bəs edər deyə mütəfəkkirlər.

Kişilər üçün örtülməsi lazım olan alan, göbək ilə diz qapağı arasıdır. Ehram geyildiyində izar deyilən alt ehram ilə bu yer örtülü olur. Göbəkdən yuxarı olan qisim isə rida deyilən ihramın üst hissəsi ilə örtülər.

Və aleykum Salam.

      Xeyr, həcc və ümrə üçün Kərbəla`ya getmək lazım deyil. Bura getmək həccin və ümrənin gərəklərindən deyil.

      Bununla birlikdə, bir müsəlmanın, islama uyğun olaraq böyük şəxslərin qəbirlərini ziyarət etməsi gözəldir.

      Ancaq, İslamda başsağlığının, yəni başsağlığı diləmənin müddəti üç gündür və üçüncü gündən sonra başsağlığı xoş görülməmişdir.

      Buna baxmayaraq, Cahilcə bir davranış forması olan matəm, sonrakı əsrlərdə önü alına bilməyən bir yayılma göstərən kökləşmiş bidətlərdən biri halına gəlmişdir.

       Hz. Hüseyn`in(Allah ondan razı olsun) 10 Məhərrəm 680 tarixində Kərbəlada şəhid edilməsi bəzi müsəlmanlar tərəfindən məzhəbi bir əlamət dərk edilərək, hər il təşkil edilən matəm mərasimləriylə xatırlanmaqdadır. Bəziləri qışqıraraq gözyaşı tökərkən, başlarını yumruqlamaqda və bədənlərini zəncirlərlə döyməkdədirlər.

      Bu və buna bənzər davranış formalarının Rəsulullah (sallallahu aleyhi və səlləm)`ın ortaya qoyduğu və tabe olunmasını istədiyi prinsiplərlə əlaqəsinin olmadığı ortadadır. Yenə indiki vaxtda Rəsulullah (asm)`ın qadağan etdiyi ölülər üçün tutulan matəmlər, döyünərək və qışqıraraq ağlamalar, çox təəssüf ki bəzi müsəlmanlar arasında da yer etmişdir. 

Salam aleykum.

“Əlbəttə, insanlar üçün tikilən ilk ev, aləmlər üçün bərəkət və doğru yol rəhbəri olan Məkkədəki (Kəbə)dir.”  (Âl-i İmrân 3/96)

İslâmî qaynaqlara görə həccin Hz. Âdəm aleyhissalam dövrünə qədər uzanan bir keçmişi vardır.

Bir qisimi İsrâiliyat'a dayanan bəzi rəvayətlərə görə Kəbə`ni əvvəl mələklər təvaf etmiş, daha sonra da Hz. Âdəm Allah'ın əmri ilə Məkkə`yə gedərək Ərafat`da Hz. Həvva ilə görüşüb ona Beytullahın ətrafındakı hacla əlaqədar müqəddəs yerləri göstərən mələklərin rəhbərliyində həcc etmiştir. (Hamidullah, "İslam`da Həcc" (trc. M. Akif Aydın), ITED, VIII/1-4 (1984), s. 123-127)

Hz. Şît'in peyğəmbərliyi əsnasında təmir etdiyi Kəbə, Nuh tûfanından sonra uzunca bir müddət qumlar altında qalmış və nəhayət Hz. İbrahim ilə oğlu İsmayıl tərəfindən köhnə təməlləri tapılaraq yenidən inşa edilmişdir. "Bir zamanlar İbrahim, İsmayıl ilə birlikdə beytin təməllərini yüksəldərkən ..." (Bəqərə, 2/127) məalındakı ayə bu inşaata işarə etməkdədir.

Cənab-ı Haqq`ın Hz. İbrahim`ə, "İnsanlar arasında həcci elan et ki gərək piyada olaraq gərəksə necə uzaq yoldan gələn yorğun-arğın dəvələr üzərində özlərinə aid bəzi faydaları yaxından görmələri, Allah`ın onlara ruzi olaraq verdiyi qurbanlıq heyvanlar üzərinə müəyyən günlərdə Allah`ın adını anmaları (qurban kəsmələri ) üçün sənə (Kəbə`yə) gəlsinlər. Artıq ondan həm özünüz yeyin, həm də yoxsula, kasıba yedirin; sonra çirklərini təmizləsinlər, nəzirlərini versinlər və o Qədim Evi(Kəbən) təvaf etsinlər "(Həcc 22/27-29) əmrini verməsindən, insanları həcc etmək üçün Məkkəyə dəvət edən ilk peyğəmbərin İbrahim olduğu aydın olmaqdadır.

Hz. İbrahim həccin mənâsikini (qaydalarını) təsbit edərək Kəbə`nin hər il ziyarət edilməsini təmin etmiş və oğlu Hz. İsmayıl`ı orada qoyub Fələstinə dönmüşdür; o tarixdən sonra gələn peyğəmbərlər və ümmətləri də Kəbə`ni ziyarət etmişlər.

Həccin mənşəyinin Hz. İbrahim`ə dayanması və uzun tarixi keçmişi ərzində içinə ancaq İslam`ın gəlişiylə təmizlənəbilən müxtəlif şirk ünsürlərinin qarışması, bəzi şərqşünasların irəli sürdüyü kimi bu ibadətin İslâm xarici tapınma adətlərinin bir davamı olduğunu göstərməz. Çünki həcc da namaz qılmaq, zəkat vermək, oruc tutmaq kimi son mərhələsini İslâmiyyət'in təşkil etdiyi tövhid dininin bir fərizidir..